🇫🇷🇬🇷 Elle s'appelait Diamond et elle guidait les pas de Takis / Tην έλεγαν Ντάιαμοντ και οδηγούσε τον Τάκη βήμα με βήμα

Mes chers lecteurs, Aγαπητοί μου αναγνώστες, (Ή ίσως η ελληνική εκδοχή βρίσκεται στο τέλος του άρθρου)

Suite à mes dernières vacances en Crète, l'été dernier, j'avais annoncé que j'interviewerais ma collègue psychologue et amie, Ioanna-Maria Gertsou, présidente de l'école grecque de chien-guide «Lara». Je voulais le faire avec la légèreté qui caractérise mes articles, faisant dialoguer Yuka avec Méi, la labrador sable femelle qui la guide depuis que sa Lara vit une retraite paisible chez elle : Γουφ γουφ Μέη, Γιούκα στο μέσεντζερ❣️Ouaf ouaf Méi, Yuka sur messenger❣️: 3 Déambuler avec un chien-guide à Réthymnon !

J'étais loin de me douter que ce serait en de pareilles circonstances que je parlerais de cette école. 

Tard le dimanche 22 janvier 2017, peu avant d'aller me coucher, je suis tombée, incrédule, sur son statut Facebook. Elle avait mis la photo ci-dessous (NB un jeune homme non voyant, assis sur une chaise et, assis à côté de lui, un labrador noir portant son harnais). Elle avait tagué le jeune homme en question et ajoutait  effondrée.

Le texte était long j'ai bien compris qu'il était arrivé quelque-chose à ce binôme et voyant toutes les larmes utilisées en réponse à ce message, j'ai voulu comprendre ce qui se passait. Je n'ai pas tardé à en verser, des larmes...

Mon grec est modeste, donc j'ai cherché une information saillante et dû vérifier ma bonne compréhension, tant ce que je pensais avoir réussi à traduire me paraissait inconcevable. J'ai donc demandé si j'avais bien compris. Hélas, oui, j'avais bien compris...

La vie de cette magnifique labrador, prénommée Diamond, âgée de 4 ans et demi, s'est arrêtée brusquement le dimanche 22 janvier 2017. Elle n'a pas eu une maladie foudroyante ou un accident, ce qui serait déjà atroce. Non, c'est un assassin qui a décidé d'écourter sa vie en lui jetant de la nourriture empoisonnée. Enfin, à ce moment là, c'était ce qui était suspecté. Une autopsie était planifiée, laquelle a malheureusement confirmé ce soupçon, : Diamond a bien été emportée par une dose massive de poison dont la substance sera connu prochainement.1 

Image d'une étoile filante

Belle Diamond, je suis à cours de mots pour dire combien je suis bouleversée par cette nouvelle, combien je pense à toi, à Takis. J'ai visionné deux vidéos où je t'ai trouvée si craquante, touchante. Tu me rappelles tant ma Yuka. Vous vous ressemblez comme deux gouttes d'eau, à la différence près que tu garderas éternellement l'âge qu'elle a actuellement... Impossible de vous regarder jouer ton maître et toi et de l'entendre t'appeler joyeusement «Ελα κορίτσι μου, ελα Ντάιαμοντ, ελα» («viens ma petite fille, viens Diamond, viens...») sans pleurer. Tu portes la magnifique chabraque fait main de ton école, jaune pâle avec le logo que j'ai déjà décrit dans l'article que j'ai mis en lien ci-dessus. Au début, tu ne bouges pas. Tu restes couchée, imperturbable, facétieuse. Puis tu te couches sur le dos, toute joyeuse et restes toujours sur ton posto lorsque ton maître se saisit de la laisse. 

Pourquoi l'homme est-il  l'animal le plus cruel de la planète, capable de tant d'horreurs ? Il peut tuer des petits d'hommes, des semblables, des animaux juste pour le plaisir de faire mal. Vous êtes si merveilleux, vous les animaux ! Tu t'investissais sans compter pour permettre à ton maître de se déplacer rapidement et en toute sécurité dans les rues d'Athènes pour se rendre à l'hôpital pédiatrique où il travaille en qualité de téléphoniste ! Mais qui a pu faire une chose pareille ? Tu méritais des médailles, pas de finir ainsi ! 

Je suis sûre qu'à distance, tu veilles encore sur ton humain et j'espère de tout cœur qu'il arrivera à traverser cette épreuve abominable en devenant plus fort. Qu'il sera très entouré par sa famille et ses amis, qu'il ne baissera pas les bras. 

Je savais déjà, avant ce drame, combien ton école manque de tout pour pouvoir se développer et offrir davantage de chiens-guides dans un pays exsangue où elle ne peut pas compter sur le soutien de l'état. Il y aurait tant d'aveugles et malvoyants qui auraient besoin d'un chien-guide. Alors que notre Helvétie, si petite, compte 350 chiens-guides, ce qui n'est déjà pas tant que ça, vous n'étiez que 10. Oui, 10 chiens-guides à circuler dans toute la Grèce. Et il n'y a que 5 ergothérapeutes spécialisés en locomotion pour apprendre aux déficients visuels grecs à se déplacer avec la canne blanche longue de détection. Rien qu'à Genève, nous en avons deux et ils sont débordés !

Ta mission à toi s'est achevée à 4 ans et demi alors que tu étais sensé vivre longtemps encore auprès de Takis qui t'a aimé de tout son amour, et qui continuera à t'aimer là haut, dans le firmament. 

Tu mérites un bel hommage. Voici deux vidéos de votre magnifique binôme :

1° dans l'émission Hashtag : Το έργο της Σχολής Λάρα / Le travail de l'école Lara) nous vous voyons circuler sous la supervision de votre instructeur). 

2° avec Ioanna-Maria, dans l'émission : Ο Τάκης Κόλιας στην Ελένη / Takis Kolias chez Elena) vous donniez une interview et nous te voyons guider ton maître à son travail (téléphoniste à l'hôpital pédiatrique d'Athènes) et vers la plage. 

En de pareilles circonstances, même si rien ne remplacera la vie trop tôt disparu de la belle Diamond, en sa mémoire, j'ai constitué une tirelire en ligne pour les aider. 

Ils ont besoin de nous ! Ensemble nous irons tous plus loin, plus haut ! Voici le lien : tire-lire en ligne pour l'école «Lara» (cliquer) 

______________

1J'annexe le communiqué de presse et sa traduction. Je remercie du fond du cœur Yannis Papaioanou, mon prof de grec qui a traduit en live ce communiqué de presse paru juste avant que j'aie ma leçon et qui s'est adapté pour me permettre de comprendre ce texte et qui a corrigé mes erreurs rapidement lors de ma retranscription écrite. 

Communiqué de presse (ICI) 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (εδώ)

__

Aγαπητοί μου αναγνώστες,

Μετά απο τις διακοπές μου στην Κρήτη, πέρσι το καλοκαίρι είχα αναγγείλει ότι θά έπαιρνα συνέντευξη από την σύναδελφό μου ψυχολόγο και φίλη, Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου, πρόεδρο τής Ελληνικής Σχολής Σκύλων-Τυφλών ‘Λάρα’. Ήθελα να το κάνω με χιούμορ που χαρακτηρίζει τα άρθρα μου φτιάχνοντας ένα διάλογο με την Γιούκα και την Μέη, το θηλυκό άσπρο λαμπραντόρ που οδηγει την Ιωάννα-Μαρία από τότε πού η Λάρα είναι συνταξιοδοτημένος σκύλος και μένει μαζί της: Γουφ γουφ Μέη, Γιούκα στο μέσεντζερ❣️Ouaf ouaf Méi, Yuka sur messenger❣️: 3 Déambuler avec un chien-guide à Réthymnon ! Δε μπορούσα να φανταστώ οτι θα μιλούσα για αυτό το σχολείο σε τέτοιες περιστάσεις.  

Αργά την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017, λίγο πρίν να πάω για ύπνο δε πίστευα τα μάτια μου στο Facebook. Είχε βάλει αυτή τη φωτογραφία (ένας νεαρός τηφλός κάθεται και δίπλα του ενα μαύρο λαμπραντόρ με σαμάρι). Είχε βάλει τον σύνδεσμο με αυτόν τον νεαρό και είχε προσθέσει κομμάτια  μαζί με το όνομα «Τάκης Κόλιας».

Το κείμενο ήταν μεγάλο αλλά κατάλαβα ότι κάτι είχε συμβεί και βλέποντας ολα τα δάκρυα στις απαντήσεις αυτού του μηνύματος κατάλαβα τι συνέβαινε. Δεν άργησα να δακρύσω… 

Δεν μιλάω καλά τα ελληνικά και γι’αυτό έψαξα για να καταλάβω το κείμενο, τόσο πολύ σκεφτόμουνα ότι δεν θα μπορούσα να μεταφράσω. Αναρωτήθηκα λοιπόν αν είχα καταλάβει καλά. Δυστυχώς όμως ναί… 

Η ζωή αυτού του υπέροχου λαμπραντόρ, που άκουγε στο όνομα Ντάιαμοντ τεσσερισήμιση χρονών σταμάτησε απότομα την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017. Δέν ήταν από απότομη αρρώστια ή από ατύχημα που θα ήταν ήδη τραγικό. Όχι, ένας δολοφόνος αποφάσισε να τής σταματήσει την ζωή ρίχνοντάς της δηλητηριασμένη τροφή. Αυτή ήταν η υποψία της αιτίας του θανάτου της και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε: ο Ντάιαμοντ πέθανε από μεγάλη δόση δηλητηρίου, από ουσία που θα γίνει γνωστή αργότερα..1  

Όμορφη Ντάιαμοντ, δεν βρίσκω λέξεις για να σου πω πόσο με συγκλόνισε αυτή η είδηση, πόσο σκέφτομαι εσένα και τον Τάκη. Είδα δυο βίντεο όπου ήσουνα συγκινητική. Μου θυμίζεις την Γιούκα μου. Μοιάζετε σαν δύο σταγόνες νερό με την διαφορά ότι θα μείνεις για πάντα στην σημερινή ηλικία της Γιούκας. Αδύνατο πιά να σας δω να παίζετε ο Τάκης και εσύ και να τον ακούω να σε φωνάζει χαρούμενα «Έλα κορίτσι μου, έλα Ντάιαμοντ, έλα» χωρίς να κλαίω. Φοράς το υπέροχο κίτρινο γιλέκο φτιαγμένο στο χέρι από το σχολείο σου, με την επικεφαλίδα που ήδη περιέγραψα στο άρθρο που αναφέρω πιο πάνω. Στην αρχή δεν κουνιέσαι. Μένεις ξαπλωμένη, ατάραχη. Μετά γυρίζεις ανάσκελα, παιχνιδιάρα, καταχαρούμενη και μενείς στο «πόστο» σου όταν το αφεντικό σου πιάνει το λουρί. 

Γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο «απάνθρωπο» όν του πλανήτη, ικανός για τόσες φρίκες; Είναι ικανός να σκατώσει συνανθρώπους του, ζώα, μόνο και μόνο για νά ευχαρισηθεί κάνοντας κακό. Είσαστε τόσο υπέροχα, εσείς, τα ζώα! Έδινες τα πάντα γιά να επιτρέπεις στο αφεντικό σου να ματακινείται γρήγορα και με ασφάλεια στους δρόμους της Αθήνας για να πάει στην δουλειά του, στο Παιδιατρικό όπου δουλεύει, είναι τηλεφωνητής! Μα ποιός έκανε ένα τέτοιο «έγκλημα»; Άξιζες μετάλλιο, όχι ένα τέτοιο τραγικό τέλος! 

Είμαι σίγουρη ότι κι από μακριά προσέχεις τον Τάκη κι ελπίζω ολόκαρδα ότι θα καταφέρει να ξεπεράσει αυτή την εξαιρετικά οδυνηρή δοκιμασία κι ότι θα γίνει πιό δυνατός. Ότι θα τον υποστηρίξουν η οικογένεια και οι φίλοι του, ότι δεν θα γίνει αδύναμος. 

Ήξερα ήδη, πρίν απ’ αυτό το δράμα, κατά πόσον στο σχολείο σου λείπουν τα πάντα γιά να αναπτυχθεί και να προσφέρει περισσότερα σκυλιά-οδηγούς σε μια χώρα όπου δεν μπορεί να υποστηριχτεί από το κράτος.

΄Υπαρχουν τόσοι ανθρώποι με ολική ή μερική απώλεια όρασης που έχουν ανάγκη ένα σκυλί-οδηγό στην Ελλάδα. Ενώ στην Ελβετία, με μικρότερο πληθυσμό, έχουμε 350: δεν είναι πολλοί οι 350, εσείς έχετε 10. Ναι, 10 σκύλους-οδηγούς για όλη την Ελλάδα. Υπάρχουν μόνο 5 εκπαιδευτές κινητικότητας και προσανατολισμού στην εκμάθηση των ανθρώπων με προβλήματα όρασης για να μετακινούνται με το λευκό μπαστούνι.2 Στην Γενεύη και μόνο έχουμε δύο απ’ αυτούς τους εκπαιδευτές κινητικότητας και προσανατολισμού και δεν μπορούν να βγάλουν άκρη! 

Η δουλειά σου τέλειωσε στα τεσσεράμισυ χρόνια σου ενώ μπορούσες να ζήσεις δίπλα στον Τάκη πολύ καιρό ακόμα, δίπλα στον Τάκη που έδωσε όλη την αγάπη του και που θα εξακολουθήσει να σ'αγαπάει εκεί ψηλά στον ουρανό.

Για να τιμήσουμε την μνήμη σου, όμορφη Ντάιαμοντ, να δύο βίντεο:

1) Στην εκπομπή Hastag: «Το έργο της Σχολής Λάρα», σας βλέπουμε να κυκλοφορείτε (επιβλέποντας την εκπαίδευση σκύλων-οδηγών για τυφλούς).

2) Με την Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου στην εκπομπή: «Ο Τάκης Κόλιας στην Ελένη» δίνατε συνέντευξη και σε βλέπαμε να οδηγείς τον Τάκη στην δουλειά του και στην παραλία. 

Σε τέτοιες περιστάσεις, αν και τίποτα δεν θα αντικαταστήσει την τόσο νωρίς αδικοχαμένη όμορφη Ντάιαμοντ, στην μνήμη της άνοιξα έναν «κουμπαρά» (κλικ) για να συμβάλετε. 

Σας έχουν ανάγκη! Όλοι μαζί θα πάμε πιο μακριά, πιο ψηλά! 

Ευχαριστώ τον δάσκαλο μου, τον Γιάννη Παπαϊωάννου που με βοήθησε για την μετάφραση.

_______

1 Μπορείτε να δείτε το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (κλικ) 

2